Dolegliwości i choroby podczas ciąży. Bakteryjna waginoza ( BV ) i kandydoza ( drożdżyca ) - poznaj te choroby i sprawdź jak można im zapobiec!
Podczas ciąży możemy kobiety mogą doświadczać dolegliwości lub chorób, na które dotychczas nie chorowały. Na etapie przygotowania do ciąży należy zwrócić szczególną uwagę na wzmocnienie organizmu. Jeśli w dzieciństwie pojawiały się dolegliwości bólu gardła czy anginy, powinno się odpowiednio wzmocnić odporność układu oddechowego a jeśli doskwierało zapalenie pęcherza moczowego czy problemy z nerkami – należy zająć się odpornością układu moczowego itd.
Przy braku równowagi bakteryjnej i nadmiernym namnażaniu się jednego z drobnoustrojów może dojść do zaburzeń w ilości i jakości flory jelitowej doprowadzając do infekcji w każdym z etapów ciąży, połogu, karmienia i opieki nad dzieckiem.
Infekcje w obrębie pochwy stanowią częstą przyczynę wizyt w gabinetach ginekologicznych.
Mają one bardzo różnorodny przebieg poczynając od infekcji bezobjawowych, poprzez infekcje o charakterze miejscowym, którym towarzyszy zwiększona ilość wydzieliny z pochwy, uczucie pieczenia w pochwie i podczas oddawania moczu oraz świąd, zaczerwienienie i obrzmienie narządów płciowych, aż po choroby ogólnoustrojowe.
Bakteryjna vaginoza ( BV ) w ciąży jak szybko i bezpiecznie sobie pomóc ?
Bakteryjna waginoza (BV) to najczęstszy stan zapalny dróg rodnych. Wspólnie z kandydozą pochwy i sromu (VVC) oraz tlenowcowym zapaleniem pochwy (AV), stanowi jedno ze schorzeń, na które, według ekspertów, każda kobieta zachoruje przynajmniej raz w swoim życiu.
Przyczyna BV jest wieloczynnikowa, zależna od stanu metabolicznego, hormonalnego, immunologicznego pacjentki oraz czynników zewnętrznych. Czynniki zewnętrzne mogą się odnosić do higieny, palenia tytoniu, diety, antykoncepcji, jednak w dalszym ciągu nie wiemy, jaki związek ma aktywność seksualna z rozwojem tej choroby.
W bakteryjnej waginozie niebezpieczne drobnoustroje zastępują prawidłową mikroflorę pochwy, składającą się z pałeczek z rodzaju Lactobacillus, wytwarzających kwas mlekowy i nadtlenek wodoru. Gdy u kobiety występuje stan zapalny, patogeny te są obecne w liczbach 100-1000 krotnie większych aniżeli w zdrowym ekosystemie pochwy. Schorzenie to prowadzi także do większej podatności kobiety na szereg czynników przenoszonych drogą płciową, jak chociażby HIV, N. gonorrhoeae, C. trachomatis, HSV-2 oraz powikłań i zakażeń zagrażających ciąży, jak przedwczesne pęknięcie błon, przedwczesny poród, zakażenie wewnątrzmaciczne czy poporodowe zapalenie błony śluzowej macicy.
Według najnowszych rekomendacji CDC a także Przewodnika Terapii Przeciwdrobnoustrojowej Sanforda 2016, leczenie zaleca się każdorazowo u kobiet ciężarnych z objawową BV. Dotychczasowe badania nt. leczenia bezobjawowej BV w ciąży są sprzeczne. Stąd niezalecane jest rutynowe leczenie a ostateczna decyzja powinna zostać podjęta przez lekarza prowadzącego w oparciu o ryzyko ciąży.
Ponieważ nie wykazano wyższości leczenia doustnego nad stosowaniem preparatów miejscowych u ciężarnych z BV, eksperci są zgodni, iż można także rekomendować stosowanie standardowych schematów miejscowych w.w. leków. W leczeniu podczas ciąży nie należy natomiast stosować tynidazolu. Uwaga – nie zaleca się leczenia partnera seksualnego kobiety, chyba że obecne jest np. zapalenie żołędzi i napletka, a zakażenia u kobiety są nawracające.
Kandydoza ( Drożdżyca )
Drożdżyca (kandydoza) razem z rzadszymi nieco przypadkami rzęsistkowicy jest przyczyną ok. 90 proc. infekcji pochwy.
Wśród grzybów drożdżakowatych występujących w pochwie, najpowszechniejszym patogenem jest Candida albicans, jednak coraz częściej spotyka się także inne gatunki z rodzaju Candida jak np. C. tropicalis, C. crusei lub C. glabrata, które obecnie izoluje się w 1/3 przypadków zakażeń drożdżakami.
Do najczęstszych objawów należą:
• świąd, pieczenie, obrzęk, bolesność przy oddawaniu moczu, rumień,
• obrzęk okolicy sromu
• obfita serowata, biała lub kremowa wydzielina
Znane dotychczas substancje czynne stosowane w leczeniu zakażeń pochwy to substancje czynne o działaniu antybakteryjnym, antymykotycznym, rzęsistkobójczym i antywirusowym. Mają one swoje wady, takie jak: ograniczone możliwości stosowania, ryzyko pojawienia się oporności, niepożądane zniszczenie flory bakteryjnej pochwy i wynikające stąd kolejne infekcje, psychiczne obciążenie pacjentki wskutek wyciekania stosowanych miejscowo leków.
Na szczególne podkreślenie zasługuje fakt, iż ok. 15 proc. C. Albicans jest niepodatna na leczenie najczęściej stosowanymi imidazolami (np. klotrimazol, mikonazol).
Preparaty doustne takie jak np. Flukonazol u kobiet karmiących są przeciwwskazane).
Jakie leczenie jest w takiem razie najskuteczniejsze? Jaki lek ma działanie miejscowe, wspomagające oraz zapobiega nawrotom choroby?
Ostatnio opublikowane badanie dowodzi wysokiej skuteczności leku Octenisept w miejscowym leczeniu BV, kandydozy oraz innych stanów zapalnych u kobiet w ciąży.
W badaniach wykazano, że Octenisept może być uznany za skuteczną alternatywę względem używanych miejscowo antybiotyków w leczeniu ostrego zapalenia pochwy o podłożu grzybiczym , oraz bakteryjnej – waginozie. Ponadto udowodniono brak wpływu wyniku leczenia Octeniseptem na liczbę urodzeń przedwczesnych. W grupie badanej pH pochwy wróciło do stanu normalnego u 67,9% pacjentek .
Ponadto udowodniono iż Octenisept, jest równie skuteczny jak metronidazol w leczeniu
rzęsistkowicy pochwowej. Ankietowane pacjentki wskazały antyseptyk zawierający oktenidynę jako łatwiejszy w aplikacji oraz niewywołujący efektów ubocznych (swędzenie, podrażnienie). Należy w tym miejscu nadmienić, że irygacji pochwy z użyciem oktenidyny może towarzyszyć przemijające uczucie ciepła.
Coraz częściej mówi się także o opornych na leczenie przypadkach BV, podobnie jak w innych zakażeniach przewlekłych (bądź nawracających) – w kontekście biofilmu. Octenisept jest jedynym lekim o potwierdzonej skuteczność przy zwalczaniu biofilmu bakteryjnego.
Octenisept dzięki swojej wysokiej skuteczności działa na bakterie w tym Chalmydium, Mycoplasma, Gardnella, inne grzyby, drożdzaki, pierwotniaki (w tym Trichomonas), wirusy ( w tym Herpes simplex ) gdzie w skuteczności przewyższa pozostałe związki kationowo-czynne.
Octenisept charakteryzuje się efektem długotrwałego i skutecznego działania a także zapewnia ochronę miejscowej fizjologicznej i ochronnej flory bakteryjnej. Badania medyczne nie wykazałay jakichkolwiek wskazań świadczących o działaniu rakotwórczym, mutagennym, teratogennym, embriotoksycznym czy wpływającym negatywnie na płodność co podkreśla bezpieczeństwo stosowania Octeniseptu także dla kobiet w ciąży i dzieci.
Skuteczne działanie Octeniseptu powoduje, że u kobiet stosujących ten lek następuje wyraźne złagodzenie objawów w przypadku bakteriologicznie uwarunkowanego świądu, pieczenia i wydzieliny w obrębie pochwy.
Sposób użycia Octeniseptu w obrębie pochwy
Użycie Octeniseptu stosowanego w obrębie pochwy z jest niezwykle proste.
Można w tym celu użyć wygodnego w użyciu aplikatora waginalnego.
Zalecane jest głębokie wprowadzenie aplikatora do pochwy w pozycji siedzącej na toalecie bądź w pozycji leżącej na łóżku lub płaskiej powierzchni. Następnie należy ok. 10 razy nacisnąć palcem wskazującym na nasadkę aplikatora tak by preparat rozprowadzony został głęboko wewnątrz pochwy. Po użyciu aplikator należy wyczyścić suchym ręcznikiem (najlepiej papierowym) z zewnątrz oraz skierować go do dołu i w tej pozycji rozpylić należy odrobinę Octeniseptu, na przykład nad umywalką w celu utrzymania aplikatora w czystości. Aplikator służy wyłącznie do osobistego użytku.
Oczekiwany czas kontaktu błony śluzowej pochwy z Octeniseptem wynosi 60 sek .
Wyraźna poprawa i ustąpienie dolegliwości powinno nastąpić po ok. 7 dniach stosowania Octeniseptu przy stosowaniu go dwa razy dziennie. W przypadku, gdy objawy nie ustąpią należy koniecznie skontaktować się z ginekologiem.